Lake Nasser dag 2

Het monument van de Russen bij de Aswandam

Dinsdag 6 januari.
In de ochtend hebben we de site Nieuw Kalabsha met de tempels van Kalabsha en Beit El-Wali en de kiosk van Quertassi (ook Kertassi genoemd) bezocht. We werden met een motorsloep naar het eiland gebracht en nadien weer opgehaald, allemaal prima georganiseerd. Het pad naar de tempels was met houten trappen, de meest gemakkelijke toegang van sites op de hele reis, op Abu Simbel na dan.

Margaret en ik op de trappen van Kalabsha, ons eerste tempelbezoek van de trip

Minder was dat we de nacht ervoor niet zo goed geslapen hebben, plus dan om 7 uur opstaan, even snel opfrissen, haren kammen, wandelschoenen en kleding aan, dan ontbijten, pff.
Jawel, tijdens vakanties ontbijt ik dan vaak weer wel. Het is ook zo verleidelijk, eitjes die voor je gebakken worden op welke manier je dan ook maar wenst, echte koffie, heerlijke soorten brood. Ik ben niet zo van het zoete gedoe, maar ook daar kan je je helemaal aan tegoed doen, als je daar behoefte aan zou hebben. Het minder goed slapen lag niet aan de bedden, die zijn perfect, ik had last van mijn schouder en rug, en daarbij zijn de kussens erg massief, vergeleken met mijn eigen kussens thuis.

Onderweg

De tempels waren interessant en het blijft onwerkelijk bijna, al die eeuwenoude afbeeldingen en kleuren. Onze groep heet Habibi, en we hebben onze vaste gids. Hij spreekt soms een beetje te snel en niet geweldig verstaanbaar (typisch Egyptisch Engels), maar als je hem vragen stelt geeft hij redelijk uitgebreid antwoord, zij het niet altijd zoals het in de boeken/films wordt vermeld. Onze eerste excursie hadden we achter de rug. Nadat we terug waren op het schip gingen we 11 uur varen, wat trouwens effe anders is dan varen op een duiksafariboot. Ok, je hoort de motoren stampen, er is wat trilling, maar voor de rest heel stabiel, dus geen problemen met zeeziekte. Althans tot nu toe niet.

De Prince Abbas bij New Kalabsha met rechts de Kiosk van Quertassi

Voor de lunch kregen we een film te zien, een documentaire over de redding van de tempels en andere historische Nubische schatten, waaronder uiteraard Abu Simbel, georganiseerd door Unesco. Een race tegen de klok, want het water was al aan het stijgen door heftige regens in Somalie, de oorsprong van de Nijl. Fascinerend, hoe ze dat allemaal gedaan hebben, er is een stuk film waarin ze een tempel in zijn totaliteit hebben opgenomen en per trein hebben vervoerd, waarbij door gebrek aan rails en bielzen, de werkmensen iedere keer een stuk spoor aanlegden van de rails waar de trein al over was gereden, voor ze weer vooruit konden. Er was natuurlijk niets, de Nijl is 60 meter gestegen, dus feitelijk zijn de eilanden waar we nu langs varen tamelijk hoge bergen/heuvels geweest. Er was op de nieuwe sites toen ze begonnen geen water, geen electriciteit, geen wegen, geen woonruimte, helemaal niets.
De gesproken tekst van de ze film heb ik vertaald omdat ze heel veel interessante info bevat, die zal ik op een andere pagina zetten.

Een andere cruiseboot, de "Nubian Sea" aangemeerd bij New Kalabsha

Na de lunch zijn we verder gevaren richting Wadi Es-Sabua. Daar zijn we aangemeerd bij een eilandje wat we hebben omgedoopt tot Ghzira Abu Otta. Het eilandje wordt bevolkt door een kleine kattenkolonie. Die hadden restanten van vlees/vet van de keukencrew gekregen en deden er zich met veel plezier aan tegoed. In tegenstelling tot de meeste katten die je veelal in Egypte ziet waren deze weldoorvoed, ik neem aan dat ze regelmatig door de cruisseboten worden gevoerd.

Prince Abbas aangemeerd bij 'Gzira Abu Otta'

Ons eten is ook fantastisch, we kunnen 4 x per dag eten pfffffff. Voor de lunch heb ik een uurtje in de Greenery zitten typeren en na de lunch heb ik op het zonnedek wat liggen lezen. (Achteraf zijn zelfs de aan zon blootgestelde stukken vel wat gebruind).
Die middag was er dan de eerste high tea, met versnaperingen. We kregen een presentatie van de staf tijdens een coctailparty die begon om kwart over 7, daarna werden we onthaald op een prachtige zonsondergang. het was ietwat bewolkt en de kleuren gingen van alle mogelijke tinten oranje en rood en van naar blauw en paars. Geweldig.

Aanvang van de verkleuring

Tja, zonsondergangen, een passie van ons beiden ........... maar helaas niet samen

Cruissen in stijl is een kwestie van iedere keer omkleden, make up en haren fatsoeneren, iets wat zowel Margaret als ik niet meer zo gewend zijn. Kleding uitkiezen voor bepaalde gelegenheden ;-). Maar op zich ook wel weer grappig.

Na de presentatie liep ik naar de manager van de boot, die moest ik van iemand de groetjes overbrengen. Hij had toevallig die dag aan die persoon gedacht vertelde hij en we raakten een beetje in gesprek. Later heb ik hem voorgesteld aan Margaret en de schoonouders van Injy. Daarna was dus het diner, je wordt ongeveer de hele dag beziggehouden. Toen ik na het diner naar boven liep voor een rookpauzetje (we hadden nog wijn staan) kreeg ik van de manager te horen dat we, als we dat wilden naar een suite konden verhuizen. Wow, dat was helemaal superdeluxe. Ik wist niet wat me overkwam, de goden/bengels daarboven moeten mij wel aardig vinden .........

Tijdens het diner muziek van Nubische crew

Op de kamer aangekomen stond een fruitschaal met de complimenten van diezelfde manager, met bordjes, servetten en messen en vorken. Geweldig om mee te maken. We zijn dus maar snel gaan herinpakken, gelukkig was het maar een etage en dus trap hoger, maar echt heerlijk zo'n suite. De koffers konden we laten dragen door een van de jongens van housekeeping. Allemaal perfect geregeld dus.
We hebben nu een bankstel in de kamer erbij, niet dat we daar veel zullen zitten want het is wederom een niet-rokersruimte, maar goed, toen we eindelijk in bed lagen was het stuk tot de muur wel effe iets anders (dieper) dan we gewend waren. Ook de badkamer is luxer en prettiger.
Kortom, heb ik dat weer.

En zo was onze tweede dag van de cruise een aparte ervaring. Nooit gedacht om in een suite te belanden, althans, er was altijd al wel over gesproken, maar ja, dat was in een andere situatie, die sprookjestijd van samen, die beloftes en fantasieën.
Dit gebeurde gewoon, zomaar min of meer. Ik zal het wel verdiend hebben of zo.

Tja, never a dull day in Egypte schijnt wel weer uit de kast te kunnen komen............

Lake Nasser, bij Wadi El-Sebua (gemeerd aan 'Gzira Abu Otta', het katteneiland), 6 januari 2009