Tropenleven

Nah, feitelijk is dit niet de tropen, ik heb het al eerder uitgelegd, dit is een woestijnklimaat, maar ik vind het toch wel iets met de tropen te maken hebben. Kreeftskeerkring enzo, hitte, enz. enz.
Wat ik me vandaag realiseerde wat een voorrecht het toch eigenlijk is hier zo te leven. Ik zag de vennen aan de plafonds draaien, normaal zie je dat niet echt, is zo gewoon eigenlijk. Maar dan toch, ineens bedacht ik dat het begin mei is en we, ok beetje vreemd weer hebben, met bewolking en soms akelig veel wind (en dus zandstormen of stormpjes), het is toch wel goddelijk. Zo'n soort van filmgevoel, zwoele dagen, vennen die op de achtergrond zoemen, klamboes, krekels en gekko's die hun geluidjes maken. De bedwelmende geuren van de oleanders en ander sterk geurende planten. Alsof je op een filmset woont. Ja, ik kan daar soms supergelukkig van worden, dat ik in mijn leven het voorrecht heb gekregen en verworven (met veel gedoe en soms tot op instorten werklui-ellende) hier te wonen, in mijn paradijselijke tuin ongeveer en mijn, zoals een vriendinnetje het noemt, '7 sterren vakantiehuis'.

Soms moet je je zegeningen tellen. Mijn 'bouncing brains' gaan dan effe toch nog naar die Paul Veldhuisen in zijn flatje in Amstelveen. Hoe dom was hij om te verkiezen daar te blijven, nou ja, dat denk ik dan he. Zo praatte hij er altijd over van dat ie hier eindelijk kon genieten van het echte leven, alle dagen zon, zelden regen, mist of andere narigheid, lekker warm, vers fruit en groenten, een leven als allah in egypte, zoals ik het ooit noemde.
Blijkbaar had ie andere belangen. Ieder moet in zijn leven dat doen waar ie gelukkig van wordt nietwaar. En als je niet blij bent met je bestaande omstandigheden mot je gewoon zorgen dat het zo wordt als je eigenlijk wenst.

En nee, geen verhalen van jij hebt makkelijk praten, ook mijn leven is echt niet altijd even leuk geweest. Ik heb een kind vanaf zijn 2e alleen opgevoed, daarnaast heb ik hard gewerkt, ook de nodige teleurstellingen te verwerken gehad, arm geweest, echt arm. Ooit moeten kiezen tussen sinterklaascadeautjes en de huur betalen, maar ik heb het allemaal overleefd en uiteindelijk om kunnen buigen naar mijn paradijsje hier. Ok, kun je zeggen van 'je hebt geluk gehad', ja, tuurlijk, maar is ook een kwestie van geloven in studeren bijvoorbeeld, risico's nemen en vooral geloven in jezelf. Was ook niet altijd even gemakkelijk, maar toch, uiteindelijk zit ik wel hier.
Misschien helpt het ook dat ik vertrouwen heb in de kosmos, niet in een specifieke god of religie, want daar heb ik geen bewijzen van en geloven, nah, ook al lijkt het wellicht anders, op het grote niveau geloof ik niet zo gemakkelijk allerlei zaken en zoek ik altijd naar andere zienswijzen en invalshoeken.

Anyway, weer een hoop filosofisch geleuter, waarschijnlijk aangezet door het gesprek wat ik vanmorgen had met Imre, over goden, kosmonauten, de evolutie, black eve, onze oorsprong als denkende mens, de bijbel, de thora, de koran, hindoeïsme, boedisme, de pyramides en nou ja, van alles dus. Ik heb veel gelezen en doe dat nog, op internet kun je ook van alle vinden tegenwoordig. Fascinerend meestal om al die wijsheden, verhalen, overleveringen en mythes op een hoop te gooien en daar dan je eigen destilaat van te brouwen. En dat is dan je kopje koffie, in geuren en kleuren, je wereldbeeld en kijk op wat we hier allemaal aan het doen zijn.

Ik vergeet maar steeds om de aircoman te bellen, ik kan de airco in de slaapkamer niet aandoen want er is iets met de slang of van binnen gedoe, maar die lekt. Het is nu nog steeds te doen met de ven aan en dan onbedekt slapen, maar ergens in de morgen word ik dan wakker en wil ik toch onder het (dunne) dekbed. Zal wel gewoonte zijn, iets over je heen willen hebben, gerelateerd aan mijn jeugd van ijsbloemen op de ruiten en pakken wollen dekens over je heen.

Morgen ga ik weer genieten van kopjes koffie met verse melk, hier labanita geheten. Laban is melk, gewoonlijk gesteriliseerde melk, alhoewel ik ook nog in het verleden verse (rauwe) buffelmelk heb gekocht in Sakalla bij het zuivelwinkeltje. Die moest je dan even opkoken waarna er een gigalaag room op kwam.
De labanita is echt zo lekker, ik kan soms gewoon wel een halve liter of meer drinken, smaakt gewoon als de melk in Nederland. Ja, ik blijf wat dat betreft toch wel genieten van die dingen. Kan en wil er niks aan doen, als ik het kan krijgen verwen ik mezelf. Als het er niet is, ook prima.
Zoals ik altijd stel, toen ik hier in het prille begin kwam was er niet eens mayonaisse of fatsoenlijke kaas. Nah, dan is het een kwestie van zonder leven, meesleuren of zelf maken (in het geval van mayonaisse dan). Kaas is wat lastiger. Ooit nog wel eens geitenkaas gemaakt, toen ik in mijn Belgische bestaan een geit had. Nu kun je hier dus alle mogelijke mayonaisses krijgen en ook twintig soorten kaas of zo. Wat een vooruitgang in een feitelijk zo korte tijd.

De trip naar Sharm krijgt meer en meer gestalte, we hebben al besloten welk hotel, echt geweldig we krijgen touroperator prijzen en voor het duiken betalen we maar de helft. Is ook zo'n lekker gevoel dat je maar een uurtje of zo reist en dan in een totaal ander soort gebied zit. We kiezen het zo dat de tijd dat we er zijn de grote scholen grote vissen passeren.

Vandaag, donderdag, lekker gelunched met Thera, wederom bij Heavens Bistro. Daar ook lekker bruin brood gescoord, morgen heb ik eters, voor de Canard a l'orange, oftwel eend met sinasappelsaus. Vooraf ga ik een soepje maken en die serveer ik dan met dit heerlijke bruine brood.
Terug naar huis heb ik een taxichauffeur te pakken gehad, hij had zijn meter niet aan en ja, dan vraag je erom. Hij moest vanuit Sakalla naar Hadaba, daar is het nu een aardige bende, ze zijn er de weg aan het verbreden, ja nog breder....
Dat betekent eigenlijk dat ze alle ongeoorloofde uitbouwen, trappen, tuinen, carpoorts en whatever weghalen, wel jammer van de bomen en struiken, maar het is dus een aardige bende daar sinds ze er riolering hebben aangelegd, de weg is weer begaanbaar, maar dat is ook wel ongeveer alles. Hobbels, bobbels en natuurlijk de putten verhoogd in het midden van de weg. Anyway, niet zo goed voor de banden en je vering, maar ja, Hurghada is en blijft voorlopig nog wel een bouwput. Nadat hij Thera had afgezet bracht hij mij naar huis en bij het uitstappen gaf ik hem 5 pond. Ik had eerst 10 pond in mijn handen, maar toen dacht ik nee, hij heeft zijn meter niet aangezet dus eigen schuld dikke bult.
Bij het uitstappen gaf ik hem dus de 5 pond en hij mopperde. Waarop ik hem teruggaf van aja, de meter staat niet aan dus ik weet het niet........ Daarop zei hij (uiteraard cynisch) geweldig hoor 5 pond........
Aja, er is een historie met taxichauffeurs en als ze dus denken ons te bedotten met de meter niet aan te zetten, kan het dus ook de andere kant opwerken.

Het waait weer flink, eigenlijk wilde ik vandaag het terras alvast een beetje op orde maken voor morgen (zandvrij enzo), maar ja dat kan ik dus beter morgen doen, vlak voor de gasten komen.

Het lijkt eindeloos, maar wederom

Never a dull day in Egypt

Hurghada, 7 mei 2009