Nah, feitelijk is dit niet de tropen, ik heb het al eerder uitgelegd,
dit is een woestijnklimaat, maar ik vind het toch wel iets met de tropen te
maken hebben. Kreeftskeerkring enzo, hitte, enz. enz.
Wat ik me vandaag realiseerde wat een voorrecht het toch eigenlijk is hier
zo te leven. Ik zag de vennen aan de plafonds draaien, normaal zie je dat
niet echt, is zo gewoon eigenlijk. Maar dan toch, ineens bedacht ik dat het
begin mei is en we, ok beetje vreemd weer hebben, met bewolking en soms akelig
veel wind (en dus zandstormen of stormpjes), het is toch wel goddelijk. Zo'n
soort van filmgevoel, zwoele dagen, vennen die op de achtergrond zoemen, klamboes,
krekels en gekko's die hun geluidjes maken. De bedwelmende geuren van de oleanders
en ander sterk geurende planten. Alsof je op een filmset woont. Ja, ik kan
daar soms supergelukkig van worden, dat ik in mijn leven het voorrecht heb
gekregen en verworven (met veel gedoe en soms tot op instorten werklui-ellende)
hier te wonen, in mijn paradijselijke tuin ongeveer en mijn, zoals een vriendinnetje
het noemt, '7 sterren vakantiehuis'.
Soms moet je je zegeningen tellen. Mijn 'bouncing brains' gaan
dan effe toch nog naar die Paul Veldhuisen in zijn flatje in Amstelveen. Hoe
dom was hij om te verkiezen daar te blijven, nou ja, dat denk ik dan he. Zo
praatte hij er altijd over van dat ie hier eindelijk kon genieten van het
echte leven, alle dagen zon, zelden regen, mist of andere narigheid, lekker
warm, vers fruit en groenten, een leven als allah in egypte, zoals ik het
ooit noemde.
Blijkbaar had ie andere belangen. Ieder moet in zijn leven dat doen waar ie
gelukkig van wordt nietwaar. En als je niet blij bent met je bestaande omstandigheden
mot je gewoon zorgen dat het zo wordt als je eigenlijk wenst.
En nee, geen verhalen van jij hebt makkelijk praten, ook mijn
leven is echt niet altijd even leuk geweest. Ik heb een kind vanaf zijn 2e
alleen opgevoed, daarnaast heb ik hard gewerkt, ook de nodige teleurstellingen
te verwerken gehad, arm geweest, echt arm. Ooit moeten kiezen tussen sinterklaascadeautjes
en de huur betalen, maar ik heb het allemaal overleefd en uiteindelijk om
kunnen buigen naar mijn paradijsje hier. Ok, kun je zeggen van 'je hebt geluk
gehad', ja, tuurlijk, maar is ook een kwestie van geloven in studeren bijvoorbeeld,
risico's nemen en vooral geloven in jezelf. Was ook niet altijd even gemakkelijk,
maar toch, uiteindelijk zit ik wel hier.
Misschien helpt het ook dat ik vertrouwen heb in de kosmos, niet in een specifieke
god of religie, want daar heb ik geen bewijzen van en geloven, nah, ook al
lijkt het wellicht anders, op het grote niveau geloof ik niet zo gemakkelijk
allerlei zaken en zoek ik altijd naar andere zienswijzen en invalshoeken.
Anyway, weer een hoop filosofisch geleuter, waarschijnlijk aangezet door het gesprek wat ik vanmorgen had met Imre, over goden, kosmonauten, de evolutie, black eve, onze oorsprong als denkende mens, de bijbel, de thora, de koran, hindoeïsme, boedisme, de pyramides en nou ja, van alles dus. Ik heb veel gelezen en doe dat nog, op internet kun je ook van alle vinden tegenwoordig. Fascinerend meestal om al die wijsheden, verhalen, overleveringen en mythes op een hoop te gooien en daar dan je eigen destilaat van te brouwen. En dat is dan je kopje koffie, in geuren en kleuren, je wereldbeeld en kijk op wat we hier allemaal aan het doen zijn.
Ik vergeet maar steeds om de aircoman te bellen, ik kan de airco in de slaapkamer niet aandoen want er is iets met de slang of van binnen gedoe, maar die lekt. Het is nu nog steeds te doen met de ven aan en dan onbedekt slapen, maar ergens in de morgen word ik dan wakker en wil ik toch onder het (dunne) dekbed. Zal wel gewoonte zijn, iets over je heen willen hebben, gerelateerd aan mijn jeugd van ijsbloemen op de ruiten en pakken wollen dekens over je heen.
Morgen ga ik weer genieten van kopjes koffie met verse melk,
hier labanita geheten. Laban is melk, gewoonlijk gesteriliseerde melk, alhoewel
ik ook nog in het verleden verse (rauwe) buffelmelk heb gekocht in Sakalla
bij het zuivelwinkeltje. Die moest je dan even opkoken waarna er een gigalaag
room op kwam.
De labanita is echt zo lekker, ik kan soms gewoon wel een halve liter of meer
drinken, smaakt gewoon als de melk in Nederland. Ja, ik blijf wat dat betreft
toch wel genieten van die dingen. Kan en wil er niks aan doen, als ik het
kan krijgen verwen ik mezelf. Als het er niet is, ook prima.
Zoals ik altijd stel, toen ik hier in het prille begin kwam was er niet eens
mayonaisse of fatsoenlijke kaas. Nah, dan is het een kwestie van zonder leven,
meesleuren of zelf maken (in het geval van mayonaisse dan). Kaas is wat lastiger.
Ooit nog wel eens geitenkaas gemaakt, toen ik in mijn Belgische bestaan een
geit had. Nu kun je hier dus alle mogelijke mayonaisses krijgen en ook twintig
soorten kaas of zo. Wat een vooruitgang in een feitelijk zo korte tijd.
De trip naar Sharm krijgt meer en meer gestalte, we hebben al besloten welk hotel, echt geweldig we krijgen touroperator prijzen en voor het duiken betalen we maar de helft. Is ook zo'n lekker gevoel dat je maar een uurtje of zo reist en dan in een totaal ander soort gebied zit. We kiezen het zo dat de tijd dat we er zijn de grote scholen grote vissen passeren.
Vandaag, donderdag, lekker gelunched met Thera, wederom bij
Heavens Bistro. Daar ook lekker bruin brood gescoord, morgen heb ik eters,
voor de Canard a l'orange, oftwel eend met sinasappelsaus. Vooraf ga ik een
soepje maken en die serveer ik dan met dit heerlijke bruine brood.
Terug naar huis heb ik een taxichauffeur te pakken gehad, hij had zijn meter
niet aan en ja, dan vraag je erom. Hij moest vanuit Sakalla naar Hadaba, daar
is het nu een aardige bende, ze zijn er de weg aan het verbreden, ja nog breder....
Dat betekent eigenlijk dat ze alle ongeoorloofde uitbouwen, trappen, tuinen,
carpoorts en whatever weghalen, wel jammer van de bomen en struiken, maar
het is dus een aardige bende daar sinds ze er riolering hebben aangelegd,
de weg is weer begaanbaar, maar dat is ook wel ongeveer alles. Hobbels, bobbels
en natuurlijk de putten verhoogd in het midden van de weg. Anyway, niet zo
goed voor de banden en je vering, maar ja, Hurghada is en blijft voorlopig
nog wel een bouwput. Nadat hij Thera had afgezet bracht hij mij naar huis
en bij het uitstappen gaf ik hem 5 pond. Ik had eerst 10 pond in mijn handen,
maar toen dacht ik nee, hij heeft zijn meter niet aangezet dus eigen schuld
dikke bult.
Bij het uitstappen gaf ik hem dus de 5 pond en hij mopperde. Waarop ik hem
teruggaf van aja, de meter staat niet aan dus ik weet het niet........ Daarop
zei hij (uiteraard cynisch) geweldig hoor 5 pond........
Aja, er is een historie met taxichauffeurs en als ze dus denken ons te bedotten
met de meter niet aan te zetten, kan het dus ook de andere kant opwerken.
Het waait weer flink, eigenlijk wilde ik vandaag het terras
alvast een beetje op orde maken voor morgen (zandvrij enzo), maar ja dat kan
ik dus beter morgen doen, vlak voor de gasten komen.
Het lijkt eindeloos, maar wederom
Never a dull day in Egypt
Hurghada, 7 mei 2009